Snjóbretti

Síðustu helgi fór ég á bretti. Tók ferjuna yfir Óslófjörðinn og keyrði til Kongsberg. Skíðasvæðið þar er eins og Bláfjöll nema með fullt af trjám og auðvitað fullt af Norðmönnum. Ef einhver veltir því fyrir sér hvað það þýðir þá er svarið að þegar maður kemur upp á topp fjallsins sér maður fólk sem búið er að safna ssman spreki og kveikja eld til að hita "laps-" kássuna sína. Svo eru líka allir á gönguskíðum að "telemarkst" niður brekkurnar. Þeir skella 3 ára kornabörnum hiklaust á gönguskíðin og ýta þeim niður brekkurnar.
Þrátt fyrir ýmiss minniháttar meiðsli var svo gaman að nú er búið að skipuleggja brettaferð til Slóveníu í páskafríinu.
Og, nei. Myndin er ekki af mér.

Aftur af stad

Nu er eg kominn aftur til Fredrikstad eftir jolafriid. Audvitad var gott ad koma heim, hlusta a falskasta prest sogunnar, borda yfir sig og spila tolvuleiki vid brodir minn. Eg get tho ekki neitad thvo ad thad er gott ad vera kominn aftur i skolann og fara ad gera eitthvad.

Eitt af t6hvi fyrsta sem vid gerdum var ad ,,drifta" en svo kolludu situationalistar sidusta aldar thad ad vafra um borgir an thess ad hafa afangastad. Thad skiladui mer dukkuleikhusi fra 3 ara stelpu, biladri ferju og glerfinum tomum og oupplystum bar a efstu hæd Radison SAS hotelsins her i bæ. Eg mæli med thessu nema ekki gera thad i januar a midvikudegi i roki og rigningu. Eg held ad situationistarnir hafi heldur haft Paris ad sumarlagi i huga.