Þegar lífið er svo gott við mann

Þessi færsla er fyrir Kolla og aðra einlæga aðdáendur Anchorman.

Stundum leifir lífið manni að upplifa augnabliks alsælu. Í einfeldni minni upplifði ég slíkt augnablik í vikunni, reyndar sama kvöld og ég hitti Erík Hauksson. Þá átti ég í hróka samræðum við bekkjasystur mína og sagði í fullu samhengi við það sem á undan hafði gengið: "When in Rome..."
Hún horfði á mig með stóru augunum sínum, dró annað þeirra í pung, leit í kringum sig og aftur til mín, beið eins og ég væri að taka áherslupásu og svaraði svo í fullri einlægði: "When?"
Þeir sem ekki hafa séð Anchorman skilja án efa ekki gleði mína en aðrir ættu að skilja fyllilega af hverju ég hoppaði um hlæjandi eins og smástelpa. "When in Rome?" í meiningunni hvenær í Róm? var svar hennar við óvæntum viðbrögðum mínum og ekki minnkaði gleði mín við það.
Ég beið bara eftir því að hún tæki upp jassflautuna.



Fyrir þá sem ekki vita er orðatiltækið svona: "When in Rome do as the Romans do," í merkingunni að haga sér eins og aðstæður og siðir segja til um. Oftast er átt við að haga sér í samræmi við menningu staðarins sem svalið er á.